een begin

Als mensen me vragen wat ik voor een werk doe blijf ik vaak vaag 'ik werk in de jeugdzorg' of zoiets. Soms vraagt een situatie om wat specifieker te worden. Dan vertel ik dat ik gezinsvoogd ben. Steevast is de reactie dan "Dat is vast heel zwaar werk", waarbij ik er vervolgens achter kom dat mensen eigenlijk niet goed weten wat mijn werk inhoud.

Hoe komt het toch dat mensen mijn werk als zwaar betitelen? En dat ze niet weten wat ik eigenlijk doe? Ik merk dat ik het zelf eigenlijk soms ook heel moeilijk vind om te omschrijven wat ik doe.
Misschien kan ik met deze blog aan anderen duidelijk maken wat ik doe. En misschien krijg ik zelf ook overzicht in wat ik eigenlijk allemaal doe ;-)

Het begin.
Wij komen in principe pas in beeld als een kinderrechter heeft besloten dat de zorgen over een kind (meestal beschreven in een rapport van de Raad voor de Kinderbescherming) zo groot zijn dat er gedwongen hulpverlening nodig is. Hij spreekt dan een ondertoezichtstelling uit over het kind. Vanaf dat moment neemt een Gecertificeerde Instelling de coördinatie van zorg (daar waar het de beschreven zorgen uit het raadsrapport zijn) over. Ik werk als jeugdbeschermer voor een gecertificeerde Instelling. In de volksmond wordt mijn beroep gezinsvoogd genoemd.
Mijn opdracht is het dan om hulp te realiseren voor het kind dat ik onder mijn hoede krijg om te zorgen dat het kind zich veilig kan gaan ontwikkelen. Hoewel mijn bemoeienis met het kind en gezin verplicht is opgelegd is de hulp die wij willen inzetten officieel niet verplicht. Dat maakt het soms een ingewikkeld proces. Vaak is het zo dat ouders zich wel realiseren dat er iets moet veranderen en gaan ze onder lichte druk van de gezinsvoogd akkoord met hulpverlening. Maar als ouders of kind weigeren mee te werken aan hulpverlening dan kan de gezinsvoogd juridische middelen inzetten. Het kan er dan op neer komen dat een rechter specifiek over deze in te zetten hulpverlening dan een beslissing neemt. Als het noodzakelijk is om een kind uit huis te plaatsen dan beslist een kinderrechter er altijd over.

Sinds de transitie van de Jeugdzorg zijn de gemeentes verantwoordelijk voor de jeugdzorg voor de kinderen in haar gemeente. De gemeentes in onze regio hebben gesteld dat wij als Jeugdbeschermers ook al mogen instappen als de gemeente heeft beslist dat de Raad voor de Kinderbescherming onderzoek gaat doen. In dat geval is er dus nog geen ondertoezichtstelling. Er is dan geen sprake van gedwongen hulp; ouders moeten er dus mee instemmen. Er is sprake van preventieve zorg waarbij mogelijk een ondertoezichtstelling kan worden voorkomen. Maar als de ondertoezichtstelling er toch komt kan dezelfde jeugdbeschermer bij het kind en gezin betrokken blijven.

Dat is dus de wijze waarop wij betrokken raken en wat mijn doel is. Maar hoe gaat dat dan in zn werk? Dat ga ik proberen uit te leggen in mijn volgende bloggen.